بررسی رابطه بین شادکامی و وضعیت سلامت روان در دانش آموزان دختر دبیرستانی: یک مطالعه توصیفی- تحلیلی

پیش زمینه و هدف: توجه به نیازهای سلامت روانی نوجوانان مخصوصاً دختران، از اهمیت خاصی برخوردار است و یکی از مهم ترین عواملی که منجر به ارتقای سلامت روان می­شود، شادکامی است. هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه بین شادکامی و سلامت روان در دانش­آموزان دختر دوره دوم دبیرستان شهر کرمانشاه در سال 1394 بود. مواد و روش­ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که در آن 629 دانش آموز دختر مقطع متوسطه در سال تحصیلی 95 - 1394 از بین سه منطقه شهر کرمانشاه به روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه های استاندارد سلامت عمومی (ghq28) و شادکامی آکسفورد (29 سؤالی) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss22 و روش­های آماری آنالیز واریانس، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته­ها: میانگین نمره شادکامی در دانش آموزان 60/39 و میانگین نمره سلامت روان 15/34 به دست آمد. نتایج نشان داد که بین وضعیت نامناسب سلامت روانی و شادکامی همبستگی منفی و معنی­دار وجود داشت (678/0- r =). همچنین بین شادکامی و حیطه­های آن با اضطراب، افسردگی، نشانه های جسمانی و کارکرد اجتماعی رابطه معکوس و معنی­دار وجود داشت) 05/0>p) و نیز بین شادکامی و وضعیت سلامت روان با وضعیت اقتصادی ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0p≤). بحث و نتیجه­گیری: با توجه به اینکه شادکامی و حیطه­های آن با سلامت روانی ارتباط دارند لذا برنامه­ریزی در جهت افزایش شادکامی در دانش­آموزان را می توان به عنوان یکی از راهکارهای بهبود سلامت روان در این گروه مهم جامعه در نظر گرفت.